|
||
| W 1943 roku, pojawił się problem niewystarczającego uzbrojenia głównego czołgu Armii Czerwonej - T-34. Niemcy wprowadzili w tym czasie do akcji nowe typy czołgów. Były to głównie wozy typu "Panther" i "Tiger" z nowymi armatami kal. 75 i 88 mm. Także popularny na froncie czołg PzKpfw IV, otrzymał nową długolufową armatę kal. 75 mm. Dowództwo radzieckie doszło do wniosku, ze także T-34 należy wyposażyć w działo o większej sile ognia. Rozpatrywano przede wszystkim uzbrojenie czołgu w armatę o większym kalibrze. Rozpoczęto pracę nad uzbrojeniem wozu w działo o kalibrze 85 mm. Nad jego konstrukcją pracowało kilka zespołów konstruktorów. Nowy czołg wszedł do produkcji seryjnej na początku 1944. Od swojego poprzednika różnił się głównie działem o większym kalibrze i nową, trzyosobową, wieżą, Pierwsze serie czołgów były uzbrojone w działo konstrukcji zespołu gen. F. Pietrowa. Nosiło ono oznaczenie D-5T. Od marca 1944, rozpoczęto produkcję wozów uzbrojonych w działo ZiS-S-53, konstrukcji zespołu inż. S. Grabina. Produkcja szybko się rozwijała. Wkrótce prowadzona była w wielu zakładach. Nowy czołg wyparł z produkcji poprzednia wersję T-34/76. Wozy produkcji różnych fabryk, różniły się szczegółami budowy. Kształtem wieży, konstrukcją kół nośnych itp. |
